Maar ondertussen is er dan ook al zoveel en eigenlijk ook niet veel gebeurd.
Misschien ligt het aan het feit dat ik het leven hier meer en meer 'gewoon' word. Ik voel me meer en meer thuis - in m'n natuurlijke habitat. Daarom lijkt het me ook niet zo denderend spectaculair bepaalde gebeurtenissen vast te leggen in digitale inkt.
Misschien ligt het ook wel een beetje aan het feit dat ik het zo ongelofelijk druk heb! Al zegt men wel: 'tijd moet je maken'. Twee papers die tegen volgende week af moeten zijn, lessen, huiswerk, uitgaan, eten, slapen, skypen, ... !
Maar bon, uiteindelijk denk ik dan toch dat het beter is af en toe iets te schrijven, al is het maar om later nog eens te kunnen lezen wat ik hier allemaal beleef. Waar de herinneringen stilaan vervagen blijven geschreven woorden toch beter je ervaringen conserveren. En af en toe komt er toch een opflakkering bij me op van 'wauw, het is zo ongelofelijk hier te zitten!' Zintuigen worden afgestompt naargelang je meer en meer op een bepaalde plek doorbrengt. Je wordt minder gevoelig voor de uitzonderlijke dingen die je hier meemaakt. Alles word 'gewoon'. Maar daar probeer ik zoveel mogelijk tegenin te gaan! Bepaalde dingen neerschrijven helpt daar ook bij! Dan sta je nog eens extra stil bij je belevenissen.
In ieder geval...
Twee weken geleden is Jonas langs geweest (een vriend uit Belgie, die momenteel in Singapore studeert).
In theorie mogen er geen gasten in de 'student residence' (voortaan: SR) slapen. Maar geld uitgeven aan een hostel terwijl er op mijn kamer genoeg plek is, is uiteraard een absurditeit, zo dachten we! Evident is het echter niet om een gast binnen te 'smokkelen'. Er zit namelijk in elke blok beneden aan de ingang een guard die je identiteit controleert. Je moet je studentenkaart inscannen om de voordeur open te krijgen, je loopt voorbij de guard en neemt de lift. Aangezien wij er elke dag passeren kent de guard ons al en laat ze ons passeren, ook al heeft maar 1 iemand zijn kaartje ingescand om de voordeur open te krijgen. Toen ik Jonas binnen wou krijgen, gewoon 's middags om gerief te droppen, riep de guard uiteraard: "Halt!" We moesten een heel inlog-proces doorlopen waar Jonas een guest-card kreeg. Bezoekuren:8u-0u. Toen we 's avonds - ok, eigenlijk 's nachts/'s ochtends - terug binnen wouden, uiteraard buiten de officiele bezoekuren, stonden we dus voor een probleem. Maar het lot zat ons mee... Door de glazen voordeur zagen we dat onze beste guard een dutje zat te doen, luid snurkend met de voeten op de bureau! Wij dus stiekem naar binnen, maar tevergeefs, de guard schoot wakker! Verdorie... Wat bleek echter, doordat wij haar op heterdaad betrapt hadden (net als zij ons) moest ze zo hard lachen van gêne, dat ze niets durfde zeggen... . We namen vlug vlug de lift, zonder haar al te veel aan te kijken en konden met een gerust hart gaan slapen.
Volgende dag kwamen we pas rond 6u 's ochtends terug, en ik zag door het raam dat ze niet aan haar bureau zat! Wat doen we, deur open, sprint naar de lift, lift is er niet, damned! "neem de brandtrap Jonas, snel, snel!" In alle haast botst Jonas recht op de guard! Hilarisch moment! We draaien ons beiden om, alsof er niets aan de hand is, nemen de lift die ondertussen is aangekomen en gaan slapen! Fffiieeeuww... .
Eergisteren een mooi parkje bezocht ergens in Kowloon. Tot voor een aantal jaren lag er nog een ghetto. Een kleine eeuw geleden ofzo lag er een chinees bastion, omringd door de britten indertijd. Na een grote brand werd het fort verlaten en zijn er mensen huizen gaan bouwen. Naarmate het bevolkingsaantal steeg begonnen meer en meer mensen op dit perceel te wonen. Men bouwde her en der maar bij. Op, over, naast, onder elkaar door, bouwde men maar voort. Tot er een gigantisch doolhof/mierennest ontstond waarbij mensen daadwerkelijk door de living van een tiental andere gezinnen moesten wandelen om tot hun eigen woning te geraken! Omwille van oa instortingsgevaar heeft de overheid dit afgebroken en er een park gezet. Best wel mooi! We kochten wat verder, tussen slagers die zeer herkenbare lichaamsdelen/ingewanden verkochten, enkele 'hapjes' (kippenpoten, visballen, etc...) en drankjes en hebben die dan heerlijk opgesmuld in het parkje op een bankje, met onze voeten bengelend boven een typisch oosterse vijver!
ok... tot hier de voorlopige update...! Een beetje chaotisch, etc... maar ja, heb ook niet veel giga veel tijd (nee, eigenlijk ben ik het gewoon die een beetje chaotisch is!)
A la proxima volta!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten