Avondwandelingetje

De laatste dagen waren iets minder vrolijk... .

Na de typhoon van afgelopen weekend was het eigenlijk nog steeds slecht weer, wind en regen en vooral veel grijs, grijs, grijs!

Net als in Belgie heeft ook hier het weer weldegelijk een invloed op m'n humeur! Niet omgekeerd echter!

In ieder geval... Had zo af en toe het gevoel van 'wat doe ik hier in godsnaam?' en 'wat is er hier nu zo speciaal aan? Een echte cultureshock ondervind ik toch niet en alles is zo een beetje hetzelfde als thuis...' Maar toen ik vandaag nieuwe loopschoenen ging kopen in een winkel waarnaar een local me verwees besefte ik het maar weer al te goed! Ik nam een busje vlak aan de universiteit dat volle gas door het stad 'sheesde' soms eens met deuren open en wegen van andere weggebruikers schaamteloos afsnijdend. Bon, ik kwam dus uit in een compleet ontoeristische buurt ergens ten oosten in Kowloon. Na m'n nieuwe Asics gekocht te hebben wat beginnen rondwandelen en had weer echt het gevoel dat ik inderdaad op de andere kant van de wereld leef! Moeilijk te beschrijven, een gevoel... . Mensen zijn anders, gebouwen, winkels, eten, alles straalt een andere cultuur uit!

Moment waarop ik tegen mezelf zei: "Verdorie Jef, je zit in Hong Kong! In HONG KONG eh! Beseft ge dat nu eindelijk?! Hoe ongelofelijk is dat niet? Hoe 'n verrijking van je leven is dat niet? Hoe nederig en dankbaar moet je wel niet zijn dat je de kans krijgt dit te mogen meemaken?!" En natuurlijk zat de blauwe lucht, het zonnetje en een goed muziekje op de iPod ook wel voor iets tussen mijn licht euforisch gevoel, maar toch! Wauw!!

Alsof dit alles nog niet genoeg was... .

Kom op kot aan, werk wat aan presentatie, wordt opgebeld door vriend die vraagt na het eten een wandeling te maken naar 'the lion rock', die - zo zei hij - achter de hoek van de Student Residence ligt. Zei, uiteraard, volmondig ja. Maar na m'n portie gefrituurde kip in zoetzure saus en - what else - rijst én een kijkje te hebben genomen op GoogleMaps, besloten we wel wijselijk om een taxi te nemen naar de ingang van het 'Park' waarin de welbewuste 'rots' zich bevondt. Daar aangekomen kwamen we plots tot de conclusie, "Tiens, het is al donker?!" Dan maar in het donker het pad bewandelen, we zijn met drie sterke kerels, en de ogen zullen wel wennen aan het donker zeker?

Ok, geen probleem allemaal! Maar wat bleek... 'the lion rock' bleek zowaar niet een bescheiden 'rotske' te zijn, maar een heuse berg! We hebben er zeker 45minuten over gedaan de top te bereiken, en ik kan jullie verzekeren, het was in een tempo waar de opslag van Serena Williams aan kan tippen! Onze t-shirts wogen drie maal zoveel door al het zweet dat er in werd opgeslorpt, ik zag nog amper door het lichaamsvocht dat over m'n brilleke stroomde (met wat moest ik 'm immers afdrogen?) en m'n kuiten voelden aan als twee trossen beton. Maar goed, ik hou wel van een uitdaging, en toen de anderen onderweg even stopten om van een tussentijds zicht te genieten zei ik ronduit: "NEEN!" Niet toegeven! Hoe kan je nog volwaardig genieten als je op de top komt als je al heel de tijd zit te spieken! Eenmaal aangekomen viel ik dan ook bijna achterover, de berg af, van Wauwheid! Prachtig! Ongelofelijk!

Je moet weten dat Kowloon, dat dus aan het vasteland hangt, in het begin van het Brits koloniale tijdperk nog tot China behoorde. Toen men vanaf HK Island uitkeek over die landmassa, waar men trouwens geen voet op mocht zetten (China duldde absoluut geen vreemdelingen op haar grondgebied indertijd, de rascisten!) zag men negen bergtoppen die een 'vlakte' insloten. Deze negen bergen werden, door de Cantonezen de 'negen draken' genoemd, 'Kau Lung' - 'Negen Draken'. De britten maakten er dan met hun slechte uitspraak Kowloon van.

Mijn punt is dus dat 'the lion rock' die ik daarstraks beklommen heb, één van die negen draken is. Een bergtop die je van mijlenver al kan zien! 500meter steil naar boven! En in het begin wat trapkes, maar dan echt over de rotsen kruipen eh! Hoe hoog was den Baraque Michel nu weeral?! Het uitzicht was in ieder geval adembenemend!! We zaten letterlijk in de wolken! Een prachtig zicht dat af en toe volledig werd ontnomen door een voorbijrazende wolk. Ongelofelijk hoe je op een gegeven moment absoluut niets ziet, en je je in een uitgestrekt natuurgebied waant, tot de lucht opklaart en je een heuse miljoenenstad onder je ziet verschijnen! Zo veel meer de moeite waard als Victoria Peak, die op HK Island ligt, en veel toeristischer is! Zo zaten we daar, met onze voetjes bengelden boven de leegte (Echt knap, je keek langs de rots naar beneden en zag niets dan wolken!)

Hier een link naar de plek van het desbetreffende rotske! Lion Rock

Conclusie: Ik ben nog steeds ongelofelijk blij dat ik dit mag en kan meemaken! Maar meer buitenkomen is de boodschap! Plekken verkennen! Je niet opsluiten in je kamertje! Tenzij om te skypen met Laura! Want hoe ongelofelijk ik het hier allemaal wel niet vind, Laura mis ik enorm!